Monday, May 31, 2010

υπέροχα ταρτάκια με κρέμα φυστικιού αιγίνης και φράουλες

Το περασμένο Σάββατο μαζευτήκαμε μερικοί φίλοι για να δούμε Eurovision και κυριως για να δούμε πως θα πιάσουμε για ακόμα μια φορά πάτο. Διότι μια είναι η Ελενάρα!! Βασικά δεν μαζευτήκαμε τόσο για το σοου αλλα για να μαζευτούμε γενικά... είναι αυτό που λέμε όπου γάμος και γιορτή η Βασίλω πρώτη...



Έκανα πολλά και διάφορα. Α το μότο της βραδιάς ήταν τεξ-μεξ .... με κάαααργα μοχίτος... και ας μην ήπιαμε στο τέλος ούτε ένα. οΥτε μισό ρε παιδί μου έτσι για να πάνε οι στεναχώριες κάτω που δεν κερδίσαμε. όχι ότι περιμέναμε να κερδίσουμε. Αν και το δικό μας τραγούδι, κακα τα ψέμματα, ήταν πολύ ανεβασιάρικο..... Λίγο αυτό το ου ου με χάλαγε αλλά έδενε με το υπόλοιπο θέμα... Αυτό που μου άρεσε ήταν ότι έιχε βαθύ νόημα. όχι το ου ου... αυτό έτσι και αλλιώς,,, το άλλο...Πλήρωσα ότι χρωστούσα, και τα δανεικά...και πάλι από την αρχή...κάπως έτσι έ; Θα μπορούσε άνετα να είχε βγεί ο Παπανδρεόυ αντί για τον Αλκαίο να το τραγουδησει. Και όπου "ου" βάλτε "μπου". Τεσπα. Μας αδίκησαν.




Πάμε στα δικά μας τώρα. Έκανα κάμποσα φαγητά και γλυκά για εκείνη την ημέρα. Αν και εγώ προσωπικά δεν είχα κάποιο φαβορί, στους περισσότερους άρεσαν τα ταρτάκια με την κρέμα φυστικιού. Ειδικά ο Νίκος μπορεί να φαγε και 10! Αν και είχα σκοπό να τα κάνω με μία άλλη ζύμη, η οποία μου απέτυχε παταγωδώς, τελικά κατέληξα σε μια απλή μπριζέ, στην οποία αντικατεστησα απλά ένα μερος από το αλευρι με τριμμένο αμύγδαλο.

Παμε στην συνταγή;




Ταρτάκια με κρέμα φυστικιού αιγίνης και φράουλες

Για την ζύμη μπριζέ

100 gr. αλεύρι

50 γρ. αμύγδαλο τριμμένο

100 gr. Βούτυρο κρύο σε κομματάκια

50 gr. Ζάχαρη

μια πρέζα αλάτι


Ζυμώνουμε όλα τα υλικά γρήγορα μαζί. Μαζεύουμε την ζύμη σε μια μπάλα και αφου την τυλίξουμε σφιχτά σε μια μεμβράνη την τοποθετούμε στο ψυγείο για 30 λεπτά. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς. Ανοιγουμε την ζύμη σε φύλλο και κόβουμε κυκλάκια με κουπ πάτ η απλώνουμε την ζύμη στα φόρμακια για τα μάφινς. προσσοχή όμως να μην κάνετε τα τοιχώματα πολύ ψηλά γιατί δεν προκειται να σας κρατήσουν. Χαμηλώνετε την θερμοκρασία στους 175 βαθμούς και ψήνετε για περίπου 15 λεπτά.


Κρέμα με φυστικι αιγίνης

230 βούτυρο
150 κρεμα γάλακτος

4 κρόκοι

100 γρ. ζάχαρη

120 γρ. φυστικι αιγίνης αλεσμένο

1 βανίλια
100 γρ. κουβερτούρα


Βάζετε την κρέμα να βράσει και χτυπάτε την ζάχαρη με τους κρόκους και την βανίλια να πήξουν. Συνεχίζοντας το χτύπημα προσθετετε λίγη λίγη τη κρέμα. Αναμυγνύετε με το βούτυρο και το φυστίκι και τοποθετετείτε σε μπεν μαρί όπου και τα ανακατώνετε συνεχώς με μια ξύλινη κουτάλα μεχρι να αρχίσει να πήζει. Αποσύρετε την κρέμα από την εστία και προσθέτετε σε αυτή την κουβερτούρα, Αφήνετε λίγο να λιώσει και ανακατευετε καλά.


Για την μαρέγγα


2 ασπράδια

100 γρ άχνη

1 βανίλια
μια πρέζα αλάτι

επιπλέον


500 γρ. φράουλες
λίγο τριμμένο φυστίκι



χτυπάτε τα ασπράδια με το αλάτι σε σφιχτή μαρέγγα προσθέτοντας από ένα σημείο και μετά και την άχνη με την βανίλια σιγά σιγά. γεμίζετε τα ταρτάκια με την κρέμα. κοβετε τις φραουλες στην μέση και τις τοποθετείτε γύρω γύρω. Καλύπτετε με λίγη μαρέγγα και είτε τα βάζετε για μερικά λεπτά κάτω από το γκριλ του φούρνου είτε την καίτε με το ειδικό μηχανηματάκι. πασπάλίζετε με το φυστίκι.



καλή όρεξη!!!!

Friday, May 28, 2010

Σολωμός με Πέστο Δυόσμου και σάλτσα μουστάρδας



Χτες αποφασίσαμε ότι το ψυγείο μας χρειάζεται οποσκαιδηποτε απόψυξη. Αν και είχα σκοπό να το κάνω λίγο πριν την καλοκαιρνη άδεια, άλλαξα γνώμη όταν στην προσπάθεια μου να ανοίξω το συρτάρι για να βγάλω το κιμά, μου μείνε το μισό συρτάρι στο χέρι. Ο κιμάς είχε γίνει ένα με τις αντιστάσεις και ο υπόλοιπος χώρος ήταν τίγκα με Ψαρια, μπριζόλες από το γουρουνάκι της μαμάς, κατεψυγμένα φρούτα, παγωτά, τυριά, ακόμα και λίγη γέμιση από το φιλέτο που χα κάνει κάποια στιγμή μετά τα χριστούγεννα με Φουά-γκρά και τρούφες... όλα τα χε η μαριορή ...το φου-γκρά την μάρανε... τέσπα. Το θέμα είναι ότι πρέπει να αδειάσει σιγά σιγά αλλιώς θα χρειαστώ καινούργιο ψυγείο. Και που λεφτά τώρα για ψυγείο όταν η νέα φθινοπωρινή collection είναι στις πασαρέλες... Ευτυχώς ο χειμώνας εδώ στην γερμανία είναι μακρύς και το μπαλκόνι μας διατηρεί σταθερούς 10 βαθμούς κάτω από το μηδέν.

Η αρχή λοιπόν χτες έγινε με το τελευταίο φιλέτο σολωμού που είχα. Το κιμά δεν καταφέραμε ακόμα να τον ξεκολλήσουμε. Αν και αρχικά είχα σκοπό να τον ψήσω στο grill μιας και ο καιρός ήταν κάπως καλός, στην πορεία διαπίστωσα ότι το grill μας δεν άντεξε την κακοκαιρία της γερμανίας και άφησε την τελευταία του πνοή στην τελευταία του κατοικία, στο δυτικό μπαλκόνι μας παρέα με μια λεμονια. Μονο για αποξηραμένα είμαι μου φαίνεται. Γι αυτό και ο σολωμός μας έγινε στο τηγάνι. Ο Νίκος βεβαια τον ήθελε καραμελωμένο και η χριστίνα ....άσπρο μιας και τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε μια περίεργη φάση και απεχθάνεται οτιδήποτε το χρωματιστό! Επειδή όμως εγώ κάνω κουμάντο αποφάσισα να τον κάνω στο τηγάνι με την συνοδεία λαχανικών και μιας λαχταριστής πέστο με δυόσμο και φιστίκι αιγίνης. Έγινε ένα όνειρο! Η pesto δε, αν και δεν ήμουν καθόλου σίγουρη όταν την έφτιαχνα αν έπραξα σωστά και αν ο δυόσμος θα ταιριάξει με τον βασιλικό και το φιστίκι, ήταν τελικά όλα τα λεφτά και ίσος η καλύτερη πέστο που έχω φάει μακράν! Όπως σχεδόν πάντα, μείωσα την ποσότητα του λαδιού και πρόσθεσα αντί αυτού λίγο ζωμό λαχανικών. Έτσι γίνεται πολύ πιο ελαφριά και πιο νόστιμη βρίσκω. Τα λαχανικά αν και αρχικά είχα σκοπό να τα βράσω λίγο και να τα περάσω μετά λίγο από βούτυρο, στην πορεία άλλαξα γνώμη και πρόσθεσα λίγη φυτική κρέμα γάλακτος και λίγη μουστάρδα. Έγιναν παρα πολύ νόστιμα αν και πιστεύω ότι την επομενη φορα δεν θα βάλω σπανάκι. Η θα το ζεματίσω πρώτα και μετά θα το προσθέσω στα υπόλοιπα λίγο πριν να τα σερβίρω.

Πάμε στην συνταγή?




Σολωμός με Πέστο Δυόσμου και σάλτσα μουστάρδας

500 gr. φιλέτο σολωμού χωρίς την πέτσα
αλάτι, πιπέρι,
4 κουταλιές ελαιόλαδο

Λαχανικά με σάλτσα μουστάρδας

500 gr. πράσινα σπαράγγια
1 ματσάκι φρέσκα κρεμμυδάκια
500 gr. φρέσκο σπανάκι
1 κρεμμύδι κομμένο σε φέτες
250 gr. αρακά
5 κουταλιές κρέμα γάλακτος φυτική κατά προτίμηση
4 κουταλιές ελαιόλαδο
λίγο ξύσμα λεμονιού
1 κουταλάκι μουστάρδα
αλάτι, πιπέρι

Πέστο με δυόσμο, βασιλικό και φιστίκι αιγίνης

10 φύλλα βασιλικού
10 φύλλα δυόσμου
2 κουταλιές φιστίκι αιγίνης χωρίς φλούδες
5 κουταλιές ελαιόλαδο
5 κουταλιές ζωμό λαχανικών
50 gr. παρμεζάνα τριμμένη
1 σκελίδα σκόρδο
αλάτι, πιπέρι

Ας κάνουμε πρώτα την πέστο. Αν και στην κανονική πέστο καβουρντίζω πρώτα το κουκουνάρι, σε αυτή απέφυγα να καβουρντίσω το φιστίκι. Δεν ήμουν σίγουρη κατά ποσο θα διατηρήσει το υπέροχο χρώμα και άρωμα του η αν θα πικρίσει. Έβαλα λοιπόν όλα τα υλικά σε ένα μπλέντερ και τα χτύπησα για μερικά λεπτά μέχρι να γίνει μια ομοιογενής πάστα.

Στα λαχανικά μας τώρα. Από τα φρέσκα κρεμμυδάκια, έβαλα μονο το άσπρο μέρος και μερικά εκατοστά από το πράσινο. Τα σπαράγγια αν είναι πολύ χοντρα είναι καλύτερα να τα βράσετε πρώτα μερικά λεπτά σε μπόλικο νερό με 1 κουταλια βούτυρο και 1 κουταλάκι ζάχαρη. Αν είναι λεπτά όσο το μικρό σας δαχτυλάκι, τότε μπορείτε να τα ετοιμάσετε κατευθείαν με τα υπόλοιπα λαχανικά. ζεσταίνεται το λάδι σε ένα μεγάλο τηγάνι και καβουρντίζετε το κρεμμύδι. προσθέτετε πρώτα τα κρεμμυδάκια, μετά τα σπαράγγια , στην συνεχεια τον αρακά και τέλος το σπανάκι. Αφήνετε να βράσουν για μερικά λεπτά αλλα να παραμείνουν παρόλα αυτά al dente. Αλατοπιπερώνετε και προσθέτετε το ξύσμα λεμονιού. Αναμιγνύετε την κρέμα γάλακτος με την μουστάρδα και σβήνετε με αυτή τα λαχανικά. Αφήνετε να πάρουν μια βράση και αποσύρετε από τη φωτιά.

Κόβετε το σολωμό σε μερίδες και τον αλατοπιπερώνετε και από τις δυο πλευρές. Ζεσταίνετε το λάδι σε ένα μεγάλο τηγάνι και τον ψήνετε για περίπου 3 λεπτά από κάθε πλευρά. Εδώ να πω ότι μπορείτε φυσικά να πάρετε και steaks σολωμού αν δεν βρίσκετε φιλέτο. Εγώ προσωπικά προτιμώ το φιλέτο γιατί είναι πιο λεπτό και κατά την γνώμη μου πιο νόστιμο και πιο τρυφερό. Σερβίρετε το σολωμό με την συνοδεία λαχανικών και πέστο.

Φιλια καλο Σαββατοκύριακο

Wednesday, May 26, 2010

Υπεροχη Τάρτα σοκολάτας με καραμελωμένες μπανάνες

Από τότε που έχουμε τον Γκούφη οι έξοδοι μας έχουν περιοριστεί. Την χριστίνα μέχρι τώρα όλο και κάπου βρίσκαμε να την αφήσουμε αν θέλαμε πχ να πάμε cinema. Το κούτσικο όμως δύσκολα. Φυσικά υπάρχει και το option της Babysitter αλλα με 10€ την ώρα δεν τα κρατάω καλύτερα να πάρω επιτέλους την λατρευτή μου Louis Vuitton?! Παραγγέλνω και μια πίτσα, λέμε τώρα, νοικιάζω και μια ταινιούλα, παίρνω και μια κάσα μπύρες για τον Νίκο και καθόμαστε οι τρεις μας στον καναπέ αγκαλίτσα. Εγώ, ο Νίκος και η Louis Vuitton.

Από τότε λοιπόν που έχουμε την μικρή τα σαββατόβραδα μας δεν είναι ποτε μοναχικά. Όλες οι μοναχικές ψυχές μας θυμούνται το αργότερο στις 8 το βραδυ και περνάνε από το σπίτι για κάνα μεζέ η γλυκό. Που σημαίνει ότι τα Σαββατοκύριακα πρέπει να υπάρχει πάντα γλυκό στο σπίτι. Όχι ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει τις υπόλοιπες ημερες. Τις προάλλες λοιπόν θα ερχόταν ο αγαπητός μας Giorgio, ο οποιος παρεπιμπτόντως μου δήλωσε ότι έχει μια υπεροχη παγωτομηχανή να μου δώσει η οποια παγώνει τον κάδο μονη της χωρίς να χρειάζεται να τον βάλεις πρώτα στην κατάψυξη. Έπρεπε λοιπόν να τον περιποιηθώ ιδιατέρως μην τυχόν και αλλάξει γνώμη και την πουλήσει στο ebay και την πάρει κανεις ανεπρόκοπος που δεν ξέρει να την εκτιμήσει δεόντως.

Αυτή τη φορα ήμασταν όλοι της ίδιας άποψης. Θα έκανα κάτι σοκολατένιο. Η φίλη μας η Λίζα, φανατική σοκολατοφιλη και υπεροχη μαγείρισσα, μας σέρβιρε τα χριστούγεννα μια φανταστικά σοκολατένια τάρτα, την οποια βρήκε στις συνταγές της παρέας από ότι μου είχε πει. Την συνταγή. Όχι την τάρτα. Ο Νίκος πωρώθηκε τόσο πολύ με αυτή την τάρτα που με χιλιοπαρακαλεσε να την κάνω και εγώ. Nα την κάνω, ναι..αλλα εδώ τη συνταγή θα έδινα? Το Blog μου είναι το τρίτο μου παιδί και πρέπει και αυτό να το ταΐζω... και εγώ μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα δεν κάνω.




Χτες παρεπιμπτόντως έπεσα όλος τυχαίως σε μια σελίδα, το gossip.gr και βρήκα εκεί την συνταγή μου για την τούρτα με τα φρούτα του πάθους. Την είχε δημοσιεύσει ο moderator και δεν έκανε το κόπο να αλλάξει ούτε το text ρε παιδί μου... A μονο την πρώτη προτασούλα είχε αφαιρέσει όπου έγγραφα ότι την συνταγή αυτή την δημοσίευσα και στα γερμανικά... ε μην προδοθούμε κιόλας. Και φυσικά δεν ανέφερε που την βρήκε... Αυτό να πω ότι το βρήκα γαϊδουριά! Αν και δεν είναι του στυλ μου, άφησα ένα πικρόχολο σχόλιο αποκάτω. Η lila χτες μου γράφε τα ίδια. ότι πολλές συνταγές της τις βρίσκει σε άλλα sites χωρίς την παραμικρή αναφορά. Thats not cool guys! όχι επειδή εσείς δηλαδή είστε τεμπέληδες και βαριέστε να μπείτε στην κουζίνα να φιγουράρετε με την δουλειά των αλλωνών.... Καλά τα λέω Lila μου? τέσπα. Ξέφυγα πάλι.

Χρειαζόμουν λοιπόν μια τάρτα σοκολάτας. Αλλα όχι μια οποιαδήποτε. Και μπήκα στην κουζίνα και ιδού το αποτέλεσμα. Ήταν...όχι απλά όνειρο... φανταστική!!!! Η καραμελωμένη μπανάνα δε, η οποια παρεπιμπτόντως μπορεί να φαγωθεί και χωρίς την υπόλοιπη τάρτα η σαν γέμιση σε κρέπα ήταν όλα τα λεφτά!!
Εύγε μου και πάλι *klapontheshoulder*

Πάμε λοιπόν γρήγορα γρήγορα στην συνταγή γιατί έχουμε και δουλίτσες...




Τάρτα με ganache σοκολάτας με καραμελωμένες μπανάνες

Για το παντεσπάνι

375 gr. σοκολατένια μπισκότα
100 gr. βούτυρο
2 κουταλιές κακάο
μια πρέζα γαρύφαλλο τριμμένο

Για την ganache σοκολάτας

250 κρέμα γάλακτος
250 κουβερτούρα 70% κακάο
100 gr. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
100 gr. ζάχαρη

Για τις καραμελωμένες μπανάνες


2 -3 ώριμες μπανάνες
70 gr. βούτυρο
100 gr. ζάχαρη μαύρη
το χυμό από 2 πορτοκαλια
το χυμό από 1/2 lime
το ξύσμα από 1 πορτοκαλι

παρασκευή

πρώτα κάνουμε το παντεσπάνι. Βάζουμε το βούτυρο να λιώσει. Αλέθουμε τα μπισκότα και τα αναμειγνύουμε με το βούτυρο, το γαρύφαλλο και το κακάο. Στρώνουμε το μείγμα σε μια φόρμα και το πατάμε καλά. Βάζουμε την φόρμα στο ψυγείο για περίπου 1 ώρα.

Για την ganache

Ψιλοκόβουμε την κουβερτούρα και την τοποθετούμε σε ένα mpol μαζί με την ζάχαρη. Βάζουμε την κρέμα γάλακτος να βράσει και την αναμειγνύουμε με την κουβερτούρα ανακατεύοντας το μείγμα κυκλικά μέχρι η κουβερτούρα να λιώσει εντελώς. Αφήνουμε να κρυώσει λίγο και την αναμειγνύουμε με το βούτυρο ανακατεύοντας μέχρι να λιώσει και αν ομογενοποιηθούν τα υλικά. Αφήνουμε ξανά να κρυώσει.



Για τις μπανάνες

Κόβουμε τις μπανάνες στην μέση κατά μήκος και τις καβουρδίζουμε για μερικά λεπτά σε 30 gr. βούτυρο.
Βάζουμε το υπόλοιπο βούτυρο να κάψει και Πασπαλίζουμε με την ζάχαρη. Αφήνουμε για λίγο να καραμελώσει το μείγμα και σβήνουμε με το χυμό πορτοκαλιού και lime. Προσθέτουμε και το ξύσμα και αφήνουμε να πάρει μια βράση μέχρι να αποκτήσει μια σιροπιαστή υφή. Προσθέτουμε τις μπανάνες και τις περιχύνουμε με το σιρόπι αφήνοντες τες και αυτές να πάρουν μια βράση. Εδώ αν θέλετε μπορείτε να προσθέσετε ένα σφηνάκι κονιακ και να τις κάνετε φλαμπέ. Τις αποσύρετε από την φωτιά και τις αφήνετε να κρυώσουν.

Τοποθετούμε τις μπανάνες στην βάση της τάρτα και τις περιχύνουμε με το σιρόπι τους και με την ganache σοκολάτας.πασπαλίζουμε με κακάο. Διατηρείται στο ψυγείο αλλα καλά είναι πριν σερβιριστεί να επανέρθει σε θερμοκρασία δωματίου.

Καλή όρεξη!!

Sunday, May 23, 2010

Ένα ακόμα σοκολατογλυκό χωρίς όνομα....


Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση ή έλλειψη φαντασίας αλλά πάντα στα σοκολατογλυκά μου φεύγει η έμπνευση και δεν ξέρω ως τι να τα καταχωρήσω. Έτσι και σήμερα. Έκανα ένα υπέροχο σοκολατογλυκό και δεν ξέρω πως να το ονομάσω. Ίσως να φταίει η ώρα που το φτιάξα αλλα ακόμα και τώρα, 10 ώρες μετά, πάλι δεν μου ρχεται κανένα όνομα....




Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σηκώθηκα στις 6 το πρωί γιατί ο Γκούφη πείνασε και μέχρι να την ταίσω ξύπνησα για τα καλά. Και αυτό παρόλλο που χτες το ξενυχτήσαμε στον αδελφό μου και σήμερα θα μπορούσε άνετα να κοιμηθώ άλλες, τουλάχιστον 5 ώρες. Κρίμα γιατί πολύ θα γούσταρα να ξυπνήσω το Νίκο με την δικαιολογία ότι είναι η δική του σειρά να σηκωθεί. Και το καλύτερο είναι ότι ο καυμένος θα ήταν τόσο κομμάτια που μέσα στην θολούρα του θα το πίστευε κιόλας. Και μέχρι να το πάρει χαμπαρι θα χα στρώσει επιδερμίδα εγώ. Τι και αν σηκώθηκε και χτες και προχτές και παρα προχτές..... και παραπαραπροχτές... Ναι το παραδεχομαι ειμαι σκληρή και άπονη μάνα. Αλλά εκείνο το μαμ στις 5 καμιά φορά το πρωί με καρφώνει μέσα στην καρδιά..... Γι αυτό και το παιζω ψόφιος κοριός καμιά φορά.....



Σήμερα όμως με τιμώρησε ο θεός και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Οπότε μετά τα τάισμα έπρεπε κάτι να κάνω. Έκανα μια γύρα στην κουζίνα να δω τι έχω και διαπίστωσα ότι τελικά χτες έπρεπε να είχα πάει για ψώνια διότι ούτε αρκετό βούτυρο είχα για να κάνω Brioches, ούτε άχνη για τα Macarons, ούτε αυγα για την Orange Pie. Είχα όμως κακάο, λίγο βούτυρο και 3 αυγά όλο και όλο...... και κόσμο το απογευμα για καφέ ....

Έπρεπε λοιπόν να αυτοσχεδιάσω και δεν ξέρω αν ήταν καλό αυτό.. Αυτό που έφτιαξα τελικά ήταν κάτι ανάμεσα σε τάρτα σοκολάτας, Fudge, πραλίνα και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο.... το θέμα είναι ότι ήταν καταπληκτικό!!!! Για να πειστώ ότι είναι όντως άξιο να δημοσιευτεί το δωσα στην Χριστίνα να το δοκιμάσει, η οποία είναι ο πιο σκληρός κριτής μου και απόλυτα ειλικρινής , και το βρήκε υπέροχο!

Πάμε λοιπόν γρήγορα γρηγορα στην συνταγή....





Μπουκίτσες σοκολάτας (ας το πούμε έτσι τέλος πάντων...)

120 γρ. κουβερτούρα με τουλάχιστον 65% κακάο
140 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματιου
120 γρ. κακάο
150 γρ. ζάχαρη
3 αυγά

κακάο για το πασπάλισμα

Προθερμαίνετε το φούρνο στουσ 120 βαθμούς. Λιώνετε την κουβερτούρα είτε σε μπεν μαρί είτε σε πολύ πολύ χαμηλή φωτιά. Αν δεν βρείτε κουβερτούρα με μεγάλη περιεκτικότητα σε κακάο τότε ανεβάστε την ποσότητα του κακάου στην συνταγή. Αν δηλαδή η κουβερτούρα που βρείτε εχει μονο 50% κακάο, τότε βάλτε 140 γρ. κακάο. Χτυπήστε το βούτυρομε την ζάχαρη να αφρατέψει και προσθέστε ένα ένα τα αυγά. Συνεχίζοντας το χτύπημα ρίξτε σιγά σιγά την λιωμένη κουβερτούρα και εν συνεχεία το κακάο προσεκτικά. Βάλτε το μείγμα σε μια βουτυρωμένη φόρμα, είτε στρογγυλή 28 εκκ, είτε τετράγωνη 20 χ 30 περίπου και ψήστε το για 20 λεπτά μέχρι το γλυκό να σφίξει. Μην το παραψήσετε γιατί θα στεγνώσει. Αφου κρυώσει, κόψτε το σε κομματάκια 2χ4 περιπου, κυλήστε τα στο κακάο και απολάυστε τα με την συνοδεία σαντιγύς ίσως η με κάποια σάλτσα φρουτου.

Αν και είναι πολύ νόστιμα και απο μόνα τους και τόσο απαλά που πραγματικά λιώνουν στο στόμα, εμένα μου λειπε κάτι... Όπως προανάφερα είμαι σίγουρη ότι με μία σάλτσα φρούτου θα πηγαίναν υπέροχα οπως με μια φράουλας η βατόμουρου... Δεν είχα όμως τίποτα από τα δύο... Μόνο 2 κιλά μπακαλιάρο αλλά δεν νομίζω ότι θα πήγαινε...

Αυτό που είχα όμως ήταν τα σύκα ποσέ από την προηγούμενη φορά που χα κάνει το Κάιζερσμαρρν.....Ρεμέμπερ; Κάτσαν κουτί! Και φυσικά ανυπομονώ να κάνω την σάλτσα και με φρέσκα σύκα.




Μέχρι τότε όμως έχουμε να μαγειρέψουμε ένα σωρό άλλα... αρχίζει η σεζόν από τα κεράσια και τις φράουλες και ένα σωρό άλλα φρούτα....

Stay tune λοιπόν.....

Τώρα που ξαναδιαβάζω το κείμενο μου καθώς και το πρώτο σχόλιο της ανθίβολον, πρέπει να συμπληρώσω το εξής. Καταρχήν όσον αφορά στο γλυκό. Η υφή του είναι εξαιρετικά απαλή. Σαν σφουγγάρι ή ζελεδάκι ένα πράμα... Γι αυτό το λόγο το ψησα άλλωστε σε τοσο χαμηλή θερμοκρασία. Ήθελα να ψηθεί μεν αλλα να μην γίνει πέτρα. Επίσης λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας κακάου δεν είναι πολύ γλυκό για αυτό και βρίσκω ότι με μια σάλτσα φρούτου θα πηγαίνει υπέροχα. Φυσικά αυτό το αφήνω στην επιλογή του καθενός. Και γιατί όχι μόνο με φρεσκιες φράουλες... Πάντα λατρευα τον συνδιασμό αυτών των δύο.... και τωρα που το σκέφτομαι έχω να σας δώσω και μια ακόμα συνταγή με φράουλες και σοκολάτα... αλλά θα την αφήσω για όταν θα έχω κάποιες....

Thursday, May 20, 2010

Χαλούμι ψητό με σαλάτα και καραμελωμένα κρεμμύδια

Ένα από τα πράγματα που μου κάναν εντύπωση όταν πρωτοήρθα στην Γερμανία, πέρα από τα κουτιά με τις εφημερίδες, ήταν οι αμέτρητες ποικιλίες τυριών που πρόσφεραν στα Σ/M.
Μιλάμε για 100ades ποικιλίες από όλο το κόσμο. Ισπανικά Machengo, Ιταλικά προβολόνε, Ελβετικά Gruyere, γαλλικά Bri, αγγλικό Cheddar ktlp ktlp..... Φρέσκια εγώ από το χωριο , με μια σύντομη στάση στην Αθηνα, τα μονα τυριά που ήξερα ήταν η δικια μας η φέτα και το Γκούντα που βάζαμε στα Tost. A ναι και το Emmental που τρώγε η ξαδέρφη μου όσο ήταν έγκυος. Μπορείτε να φανταστείτε λοιπόν τι σοκ έπαθα όταν είδα όλα αυτά τα τυριά, όμορφα όμορφα τακτοποιημένα, με τα ταμπελάκια τους, στοιβαγμένα σε ράφια, σε ψυγεία, άλλα σε φέτες ψιλές, άλλα να μοσχοβολάνε και αλλα να νομίζεις ότι τρως τις κάλτσες σου που έχεις να αλλάξεις 1 μηνα. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν όλα . Άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο.

Αυτό όμως που με ενθουσίασε και που το γνώρισα επίσης εδώ ήταν το κυπριακό χαλούμι! Καταπληκτικό τυρί!! Σκληρό όπως μου αρέσει και λιγουλάκι αλμυρό αλλα με το που θα μπει στο grill, στο τηγάνι, στο φούρνο, λιώνει στο στόμα. Μπορεί να φαγωθεί σκέτο, χωρίς το παραμικρό μπαχαρικό, μονο με λίγο ψωμάκι. Για την παρασκευή του, η οποια ομολογουμένως με ενδιαφέρει παρα πολύ, σαν Βέρα καρδιτσιώτισσα και πρώην τσομπάνισσα, βρήκα ένα καταπληκτικό άρθρο. Λέω λοιπόν το καλοκαίρι που θα μαι στην μαμά μου να δοκιμάσω να φτιάξω λίγο.... Ευτυχώς έχουμε την τύχη, μια από τις νονές μας να είναι κύπρια οποτε τουλάχιστον 2-3 φορες το χρόνο μας εφοδιάζει με Χαλούμι ντόπιο.



Εδώ και λίγο καιρό όμως ξεμείναμε και είπαμε να αγοράσουμε από το metro λίγο για να την βγάλουμε μέχρι το καλοκαίρι που θα ξαναδιακονεψουμε λίγο. Πήραμε λοιπόν κοντά 2 κιλά, το ξεπλύναμε λίγο και το πετάξαμε στο gril όλο χαρά. Δυστυχώς μείναμε με την χαρά στα δόντια γιατί ήταν λύσσα το σκασμένο!!! Δεν ξέρω αν ο τσομπάνης ήταν ερωτευμένος όταν το φτιάχνε πάντως εγώ το βραδυ κοιμήθηκα με μια κάσα νερά διπλα στο κρεβάτι μου... Και όχι μονο εγώ διότι τόλμησα να το σερβίρω και στα αδέλφια μου.... όταν το δοκίμασαν είπαν το κλασσικό "για μαρκαλο θα πάμε ρε αδερφή? Δεν ξέρω πόσοι από σας γνωρίζουν τι σημαίνει αυτή η φράση... Είναι πάντως μια κλασσική ατάκα που χρησιμοποιείται στα μέρη μας, και ειδικά στις οικογένειες που έχουν ζώα εφόσον κάθε άνοιξη ρίχνουμε στις ζωοτροφές επιπλέον αλάτι για να τους ανεβάσουμε το...Libido!! Τι κάθομαι και σας λέω πρωί πρωί η Χριστιανή ε? Ντροπή μου!! Ελπίζω να μην σας έκανα να κοκκινίσετε :))

Εκείνη την ημερα δεν καταφέραμε να φάμε ούτε 200 gr. Τι θα κάνα όμως με τα υπόλοιπα 1800 gr. στο ψυγείο? Κάπως έπρεπε να φαγωθούν και αυτά... Οποτε την άλλη μέρα αποφάσισα να ξαναφτιάξω χαλούμι αλλα με ένα μικρό συνοδευτικό ώστε να σπάσει κάπως η αλμύρα. Κοντά στην σαλατούλα και στο ψημένο σκορδόψωμο έκανα και καραμελωμένα κρεμμύδια και ταίριαξε όχι απλά καλά αλλα ....ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ!!!! Εύγε μου!

Εντωμεταξύ πρόκειται για μια εντελώς απλή συνταγή αλλα όπως γνωρίζετε η ομορφιά πολλές φορες είναι στα απλά πράγματα....

Πάμε στην συνταγουλα





Χαλούμι ψητό με σαλάτα και καραμελωμένα κρεμμύδια

500 gr. Χαλούμι
2 κρεμμύδια κόκκινα κομμένα σε ροδέλες
2 κουταλιές μαύρη ζάχαρη
2/3 της κούπας μπαλσάμικο
4 κουταλιές Ελαιόλαδο η
2 κουταλιές βούτυρο
1 κλωναράκι θυμάρι
2-3 βελόνες δεντρολίβανου

500gr. πράσινη σάλατα της αρεσκείας σας
250 gr. ντοματινια
το χυμό από ένα lime
1 κουταλάκι μαύρη ζάχαρη
4 κουταλιές ελαιόλαδο
αλάτι, πιπέρι

4 φέτες ψωμί άσπρο
3 σκελίδες σκόρδο
4 κουταλιές ελαιόλαδο
λίγη ρίγανη

Ετοιμάζεται πρώτα στην σαλάτα. Χτυπάτε τα υλικά του Dressing μαζί και μαρινάρετε σε αυτό τις ντομάτες. Το αλάτι το προσθέτετε τελευταία για να μην νερώσουν.

Για τα κρεμμύδια, ζεσταίνετε σε ένα τηγάνι το λάδι η το βούτυρο και καβουρντίζετε σε αυτό τα κρεμμύδια για μερικά λεπτά. δεν χρειάζεται να μαλακώσουν εντελώς. δεν θα φάμε στιφάδο. Πασπαλίζετε με την ζάχαρη και τα αφήνετε να καραμελοσουν. Προσοχή μην σας καεί η ζάχαρη. Σβήνετε με το Μπαλσάμικο και προσθέτετε το θυμάρι και το δεντρολίβανο. Αφήνετε σε μέτρια φωτιά να βράσει ωσότου να μείνει το 1/3.

Για το σκορδόψωμο. Μπορείτε να το κάνετε κάλλιστα και στο φούρνο. Κόψτε το σκόρδο σε φέτες, απλώστε τις σε μια λαμαρίνα καλυμμένη με λαδόκολλα, πασπαλίστε με ελαιόλαδο και ρίγανη και τοποθετείστε από πάνω το ψωμί. Πασπαλίστε και την πάνω πλευρά με λίγο ελαιόλαδο και ρίγανη και ψήστε το στους 200 βαθμούς για 10 λεπτά περίπου. Ειδάλλως κάντε το στο τηγάνι . Εκεί θα αφήστε τα σκόρδα ολόκληρα, μαζί με τις φλούδες, ελαφρά "στουμπηγμενα", και θα τα ζεστάνετε μαζί με το λάδι σε ένα φαρδύ τηγάνι. Θα προσθέσετε το ψωμί και θα το ψήσετε για μερικά λεπτά από κάθε πλευρά μέχρι να κοκκινίσει. Αφού τα βγάλετε από το τηγάνι πασπαλίστε τα με λίγη ρίγανη.

Στο ίδιο τηγάνι θα ψήσετε και το Χαλούμι το οποιο θα κόψετε σε φέτες περίπου 0,5 - 1 εκατοστού, 1 λεπτό περίπου από κάθε πλευρά. Σερβίρετε με την σαλάτα το ψωμάκι και τα κρεμμύδια. Απολαμβάνετε.




Στις φωτό όπως βλέπετε επέλεξα μια πιο ... free απόδοση της σαλάτας γιατί ... ε έτσι μου άρεσε ....γούστα είναι αυτά τι να κάνουμε..έχουμε και ένα Prestige να διατηρήσουμε....

Monday, May 17, 2010

And the Winner is.......

Kαλημερούδια καλά μου παιδάκια και καλή εβδομάδα!

Η 15. του μηνός πέρασε και νομίζω ότι είναι καιρός να αναδείξουμε το Νικητή από
το διαγωνισμό με τα σπαράγγια!! Yeahhhhhhh!!

Καταρχήν να ευχαριστήσω όλους αυτούς που πήραν μέρος για τις υπέροχες συνταγές που μου στείλαν. Οι υπόλοιποι ....σα δε ντρέπεστε!! Καλά το παραδέχομαι σας έβαλα δυσκολακι ..

Έχουμε και λέμε λοιπόν

Η Βίκη από το tastefull.gr ( η οποια μου θυμίζει τόσο πολύ εμενα) μαγείρεψε
Σπαράγγια με αυγά και μπέικον

σχεδόν όπως τα προτιμούν οι γερμανοί, απλή αλλα πολύ πολύ νόστιμη



Η αγαπητή μου Heidi από το Salzburg έκανε το Σφουγγάτο της μαμάς λίγο πριν να φύγει για το ηλιόλουστο Gardassee









Η Ένα από το Funkycook έκανε μια απίθανη
μακαρονάδα με σπαράγγια η οποια μπήκε στην λίστα μου με τα Το Do´s





Η Lila από "Τα λιλά της Λίλας" ήταν η πρώτη που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα (ένα "εργατική μελισσουλα" παράσημο για αυτό) και έκανε πρώτα μια σπαραγοσουπα








και μετά ένα καταπληκτικό ριζότο με σπαράγγια από τον κήπο της παρακαλώ! Τα σπαράγγια...όχι το ρύζι. Γιατί αν μου πει ότι έχει και φυτειες ρυζιού στον κήπο τότε είναι που θα τα αφήσω όλα πίσω μου εδώ και θα πάω να μείνω μαζί της...





Και τέλος η Ξανθη από τις συνταγές της ασπρουλας έστειλε όχι μια και δυο αλλα τρεις ολόκληρες συνταγές με σπαράγγια, η μια καλύτερη από την άλλη.




Έκανε μια πίτα με σπαράγγια ,










κοτόπουλο με σπαράγγια










και κάτι υπέροχα, αφράτα κεκακια με σπαράγγια.









ξανθη μου εσύ παίρνεις 3 "εργατική μελισσουλα" παράσημα!

Ο Νικητής είπαμε θα αναδειχτεί με κλήρωση....
πάμε στην κλήρωση... ταμπούρλα παρακαλώ.....
ο τροχός γυρίζει...
περιμένουμε τον συμβολαιογράφο να μας φέρει το κλειστό φάκελο......

Και ο Νικητής είναι.....

Η..... LILA!!!!!!!

Μπράβο!!!!!!! (χειροκροτήματα, πυροτεχνήματα...χαμός)

Περιμένω email με διεύθυνση για να στείλω τα αλατακια!!

Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχη!!!!

την επομενη φορα θα βάλω ένα event για αυγά βραστά για να μπορέσετε να συμμετάσχετε ακόμα πιο πολλοί... τρομάρα σας...


Friday, May 14, 2010

Τάρτες γεμιστές με Mousse λεμονιού και Ιταλική Μαρέγκα

Αν και κάθε βραδυ τηρώ όλες τις προδιαγραφές για να πέσω ξερή μπροστά στην τηλεόραση , με το στόμα ορθάνοιχτο και το σαλάκι να τρέχει, με το που θα πάω στο κρεβάτι μου ως διά μαγείας ξυπνάω. Και αντί να κάτσω να μετρήσω τα προβατάκια που άρμεγα μέχρι τα 18 μου, κάθομαι και πλέκω συνταγές στο κουρασμένο πλην κοφτερό μυαλουδάκι μου για γλυκα, φαγητά, κρέμες, σάλτσες και ότι άλλο φαγώσιμο καλούδι υπάρχει σε αυτό το κόσμο. Ο Νίκος λέει ότι είμαι άρρωστη και ότι θα πρέπει να αρχίσω τα λεξοτανίλ. Και δεν έχει και άδικο διότι ξέρω πολύ καλά πως αυτό το πράμα με ξυπνάει εντελώς με αποτέλεσμα να τρέχω μέσα στην μαύρη νύχτα στην κουζίνα για να ελέγξω τα ράφια μου μπας και την επομενη μπορέσω να θέσω κάποια από αυτές τις ιδέες σε εφαρμογή.

Ένα τέτοιο βραδυ ήταν και προχτές. Με το που έβαλα τα παιδιά στις 8 για ύπνο έκατσα να δω το αγαπημένο μου Greyς anatomy. Λίγο πριν να τελειώσει ένοιωθα τα βλέφαρα μου να κλείνουν. Αρχικά νόμιζα ότι κλείναν από το βάρος της helena Rubinstein μάσκαρας για βλέμμα γατίσιο και βλεφαρίδες θρι-ντι με την οποια , το παραδέχομαι, σαν το παράκανα λίγο το πρωί πριν να παω στο γραφείο, σε συνδυασμό με το ένα κιλό Touch eclat καλυπτικό που βαλα για να καλύψω τις πετρελαιοκηλίδες κάτω από τα ματια μου που κοντευουν να ξεπεράσουν σε μέγεθος αυτές της BP στο κόλπο του μέχικο. Καράμπα!!!

Μετά θυμήθηκα ότι είχα ξεβαφτεί νωρίτερα, λίγο πριν να βάλω το τρίτο για εκείνη την ημερα πλυντήριο ρούχων και αφού άπλωσα το δεύτερο τακτοποιώντας παράλληλα το πρώτο, και όλα αυτά μαζεύοντας ταυτόχρονα τα χειμωνιάτικα γιατί πλέον πιάσαν οι καύσωνες -εδώ γελάμε- με το θερμόμετρο να δείχνει πρωτοφανείς 14 βαθμούς, και ενώ περίμενα να πέσει η πρώτη σταγόνα βροχής για να αδειάσω με την σειρά μου ολόκληρους κουβάδες νερού για να πλύνω επιτέλους τα μπαλκόνια μου. Με την ευκαιρία έκατσα και να καθαρίσω και τα τζαμια μου γιατί καλοκαίριασε και για πόσο καιρό ακόμα θα λέω στο Νίκο ότι η χαμηλή ορατότητα από το διαμέρισμα μας οφείλεται στην ομίχλη που μας περικλείει λόγω υψομέτρου. Όχι δεν μένουμε στο φουτζιγιάμα αλλα στον 7ο.

Τι έλεγα? A ναι. Λίγο πριν να με πάρει ο ύπνος λοιπόν με ρωτάει ο Νίκος αν θα πάμε τελικά την άλλη μέρα στον αδελφό μου για καφέ. Εκεί έκανε κάτι κλικ στον εγκέφαλο μου και σκέφτηκα ότι να η ευκαιρία να φτιάξω επιτέλους εκείνα τα ταρτάκια που χα πλέξει εδώ και πάρα πολύ καιρό στο μυαλό μου. Και καλύτερο πειραματοζωο από τον αδελφούλη μου δεν υπάρχει. Δώστου τουρτοειδές και πάρτου την ψυχή. Ναι μεν το παντεσπάνι θα είχε λίγη παραπάνω δουλίτσα αλλά δεν βαριέσαι. Σάμπως λίγα έχει κάνει αυτος για μένα. Πέρα όλων των άλλων του χρωστάω και όλη μου σχεδόν την κοσμηματοθηκη. Διότι δεν είναι μονο καλόψυχος, ειναι και αισθηματίας ο κερατάς. Και φιλότιμος!! Την κάθε μία που γνώριζε ήθελε και να την αποκαταστήσει κατευθείαν. Ούτε η Λιζ Τείλορ να ήταν. Χαζός όμως δεν ήταν διότι κάθε φορα που χώριζε φρόντιζε να πάρει την προίκα του πίσω. Και βρέθηκα εγώ κάποια στιγμή στα 25 μου να χω καμια 15 δαχτυλίδια, 25 αλυσίδες, 45 βραχιόλια και 12 ταυτότητες. Όλες με διαφορετικό όνομα. Δεν το είχε σε καλο να χαρίζει δυο φορες το ίδιο δώρο.

Καλός αδελφός λοιπόν για αυτό και τον προσέχω. Μπήκα λοιπόν στην κουζίνα και ειδού το αποτέλεσμα!!!!



Τάρτες γεμιστές με Mousse λεμονιού και Ιταλική Μαρέγκα


Βασική Ζύμη Baumkuchen (μπάουμκούχεν)


6 αυγά εκ των οποιων τα 4 χωρισμένα

250 gr. βούτυρο

250 gr. ζάχαρη

200 gr. αλεύρι

40 gr. kornflour

το ξύσμα από ένα λεμόνι

1 φακελάκι βανίλια

1/2 κουταλια μπέικην


*Το Baumkuchen είναι ένα κλασσικό γερμανικό γλυκό και ονομάζεται έτσι γιατί το παντεσπάνι ψήνεται σε δόσεις, το ένα πάνω στο άλλο με αποτέλεσμα να θυμίζει κορμό δέντρου. Θα το δείτε στις φωτό. Σε τέτοιου είδους συνταγές προτιμω να αντικαθιστώ πάντα ένα μερος του αλευριού με κορν φλαουρ. κατά αυτό το τρόπο το γλυκό γίνεται πάντα πιο αφράτο. Είναι μια τεχνική που πλέον εφαρμόζω και στα Κέικ.




Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς. Χτυπάμε το βούτυρο με την ζάχαρη, την βανίλια και το ξύσμα να αφρατέψουν. Συνεχίζοντας το χτύπημα προσθέτουμε αρχικά τα ολόκληρα αυγά ένα ένα και μετά τους κρόκους. Χτυπάμε τα ασπράδια ξεχωριστά σε σφιχτή μαρέγγα. Αναμειγνύουμε το μπέικην με το αλεύρι και το κορν flour και τα προσθέτουμε στο μείγμα των αυγών. Ανακατεύοντας πλέον προσεκτικά προσθέτουμε και την μαρέγγα προσέχοντας να μην μας ξεφουσκώσει το μείγμα.

Αν δεν έχετε σκοπό να προχωρήσετε με την υπόλοιπη συνταγή μου, βουτυρώστε μια φόρμα, το πολύ 28 εκ., πασπαλίστε την με λίγο αλεύρι και απλώστε 2 κουταλιές από το μείγμα. Ψήστε το για 3 λεπτά το πολύ στην επάνω σκάλα του φούρνου. Βγάλτε το από το φούρνο και απλώστε τις επόμενες δυο κουταλιές. ξανά για 3 λεπτά στο φούρνο μέχρι να κοκκινήσει ελαφρα. Ξέρω, έχει λίγη παραπάνω δουλειά αλλα η γεύση του θα σας αποζημειώσει. Μετά το ψήσιμο και αφου κρυώσει μπορείτε να το περιχύσετε με γλάσο σοκολάτας και να το φάτε σαν κέικ. Είναι απλά υπέροχο.


Εγώ λόγω το ότι ήθελα να κάνω μικρά παστάκια, χρησιμοποίησα μικρά στρογγυλά φορμάκια με διάμετρο 8 εκ.. Φυσικά μπορείτε να το ψήσετε και σε ένα μικρό ταψί και να το κόψετε μετά με κουπ πατ είτε σε τετράγωνα κομμάτια και να κάνετε petit four είτε σε στρόγγυλα. Ο χρόνος ψησίματος παραμείνει ο ίδιος.


Βασική ζύμη Μπριζέ για τάρτες (με ζάχαρη)

200 γρ. Αλευρι

100 γρ. Βούτυρο

70 γρ. Ζάχαρη άχνη

1 μικρό αυγό

μία πρέζα αλάτι

λίγη κουβερτούρα


ή Βασική ζύμη μπριζέ για τάρτες (χωρίς ζάχαρη)

260 γρ. Αλευρι

120 βούτυρο

1 αυγό

1 κουταλιά ζάχαρη

μία πρέζα αλάτι

1-2 κουταλιές γάλα

Σας δίνω και τις δύο εκδοχές και εσείς διαλέγετε αν την θέλετε άγλυκη ή γλυκιά. Την άγλυκη την βάζω σχεδόν σε όλες τις τάρτες με κρέμες φρόυτων. Την γλυκιά στα ταρτάκια που είναι γεμιστά μόνο με φρούτα χωρίς την προσθήκη κρέμας ή όταν βιάζομαι διότι είναι πολύ ευκολη στην περαιτερω επεξεργασία της. Συγκεκριμένα η ζάχαρη της δίνει σταθερότητα και έτσι δεν χρειάζετε να γεμιστεί με όσπρια ώστε να μην φουσκώσει παραπάνω από οτι χρειάζεται ή για για να μην πεσουν τα πλαινά της. Η παρασκευη της είναι νομίζω σε όλους γνωστή. Και αν όχι ρίξτε μια ματιά εδώ

Μια καλή ζύμη μπριζέ θα πρέπει να παραμείνει μια ώρα το λιγότερο στο ψυγείο για να γίνει όπως πρέπει. Μετά από αυτό το στάδιο και για την συγκεκριμένη συνταγή θα κόψετε κουπ πατ στο ίδιο μέγεθος με τα ταρτάκια και θα τα ψήσετε στους 200 βαθμούς για περίπου 15 λεπτά. Ειδάλως μπορείτε να ανοίξετε την ζύμη σε φύλλο και να τα κόψετε μετά το ψήσιμο. Ο χρόνος ψησίματος σε αυτή την περίπτωση ειναι 25 λεπτά.

Αφου τα κόψετε με τα κουπ πάτ , θα τα αφήσετε να κρυώσουν και θα τα αλειψετε με λιιωμένη κουβερτούρα. Όσο είναι η κουβερτούρα ακόμα ζεστή θα τοποθετήσετε από πάνω τα κεκάκια, θα τα πιέσετε ελαφρά και θα τα αφήσετε να κρυώσουν.




Για την γέμιση

Mousse λεμονιού (Lemon Curd/Mousse/Κρέμα λεμόνι)

4 κρόκους

170 gr. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου

170 ζάχαρη

Το χυμό από 2 λεμονια

1 λεμόνι , το ξύσμα

3 κουταλιές ιταλικής μαρέγγας

Ουσιαστικά πρόκειται για την Κρέμα λεμονιού που βάζω και στην lemon Pie. Συνειδητά αποφεύγω να βάλω ολόκληρο το αυγό διότι το ασπράδι είναι πολύ πιο ευαίσθητο στις μεγάλες θερμοκρασίες και μπορεί πολύ εύκολα η κρέμα σας να καταλήξει σε ομελέτα. Η ποσότητα της κρέμας που δίνω εδώ, χωρίς την προσθήκη μαρέγγας είναι αρκετή για να γεμίσει μια Lemon Pie 28 εκκ..

Σε ένα μεταλλικό σκεύος αναμιγνύουμε όλα τα παραπάνω υλικά εκτος από την μαρέγκα και τα τοποθετούμε επάνω σε ένα κατσαρολάκι με νερό που βράζει. Αρχικά το νερό θα πρέπει απλά να κυματίζει αλλα αυτό μέχρι να λιώσει το βούτυρο. Κατόπιν μπορείτε να δυναμώσετε την φωτιά. Ανακατέυετε την κρέμα με ένα σύρμα συνεχώς μέχρι να πήξει ελαφρά. Χρειάζεται γύρω στα 10-14 λεπτά. Μην περιμένετε να πήξει εντελώς. Η υφή της θα πρέπει να θυμίζει αραιό ζελέ. Πήζει καθώς κρυώνει. Όταν είναι έτοιμη, την περνάτε από σήτα για να μείνουν τα τυχόν βρασμένα κομματάκια για μην μυρίσει όλη η κρέμα σας αυγό. Όταν κρυώσει εντελώς την ανακατεύετε με 3 κουταλιές Ιταλικής μαρέγγας.



Ιταλική μαρέγκα ή Μαρέγγα (Italian meringue)

200 gr. ασπράδι

500 gr. ζάχαρη

100 ml νερό

2 φακελάκια βανίλια

2 φύλλα ζελατίνης


Light εκδοχή

200 gr ασπράδι

300 ζάχαρη

100 ml νερό

2 φακελάκια βανίλια

2 φύλλα ζελατίνης


Βάζετε το νερό με την ζάχαρη και την βανίλια να βράσουν. Στο μεταξύ χτυπάτε τα ασπράδια μέχρι να αποκτησουν μια κρεμώδη υφή. Όταν το σιρόπι φτάσει τους 121 βαθμούς (μετά από 8 λεπτά βρασμού περίπου) μουσκεύετε την ζελατίνη. Συνεχίζοντας να χτυπάτε την μαρέγκα, ρίχνετε το καυτό σιρόπι σιγά σιγά. Κατόπιν στύβετε την ζελατίνη , την διαλύετε σε χαμηλή φωτιά και την προσθέτετε και αυτή στην μαρέγκα. Συνεχίζετε το χτύπημα μέχρι η μαρέγκα να κρυώσει εντελώς. Κατά αυτό το τρόπο η Μαρέγκα γίνεται πολύ πιο νόστιμη και πιο σταθερή. Αν και η original μορφή της δεν έχει ζελατίνη, εγώ την προτιμώ γιατί γυαλίζει πιο όμορφα και όπως προανάφερα γίνεται πιο σταθερή. Και φυσικά δεν χρειάζεται να πω ότι προτιμώ την εκδοχή με το μισό κιλό ζάχαρη. Μισές δουλειές θα κάνουμε;

Πάμε στην συναρμολόγηση. Όπως είπα ήδη έψησα το γλυκό κατευθείαν σε μικρά φορμάκια. Κατόπιν με έναν δεύτερο πιο μικρό κύλινδρο, σαν αυτόν που χρησιμοποίησα και στα Donuts, έκοψα μικρότερους κύκλους στο κέντρο από το καθένα για να βάλω την γέμιση.. Τα γέμισα με την κρέμα, τα στόλισα με την Ιταλική μαρέγκα και ...e voila!!! Το design βέβαια θα μπορούσε να είναι λίγο καλύτερο αλλά ας όψεται το κορνέ μου που είναι μάπα... από γεύση όμως ήταν απίθανα!!




Στον αδελφό μου τελικά δεν πήγαμε γιατί κάτι μας έτυχε..... μας πήρε ο υπνος στον καναπε.....Τα μισά τα φάγαμε εμείς - στα μπαιπας στα δυο σου κάνουν το ένα δώρο- τα υπόλοιπα τα πήγα στην γειτόνισα και με την ευκαιρία πήρα και τα 25 πιάτα μου πίσω από τα γλυκά που της πήγαινα τοσο καιρό....

Φιλια και καλο ΣΚ

Wednesday, May 12, 2010

Let´s make some Donuts!!!

Άυριο είναι αργία εδώ και λέω να κάνω λίγο αποχή από το ίντερνετ. Εντελώς συμπτωματικά έχω και 10 πλυντήρια για σιδέρωμα οπότε λέω να τα κάνω και αυτά με την ευκαιρία. Για να μην με πεθυμήσετε λοιπόν, σε περιπτωση δηλαδή που το είχατε σκοπό, θα σας δώσω μια συνταγούλα...δηλαδή τι συνταγούλα...ΣΥΝΤΑΓΑΡΑ!!! για σπιτικά ντόνατς που τύφλα να χουν τα έτοιμα! Μέχρι να μου βγουν έτσι όπως σας τα δίνω τράβηξα τα πάθη του Χριστού.



Σας παρακαλώ λοιπόν να φερθείτε σε αυτή τη συνταγή με ιδιαίτερο σεβασμό και αγάπη. Δεν την πετάμε στο συρτάρι μας και την ξεχνάμε, ούτε την χρησιμοποιούμε για προσάναμα, ποσο μάλλον για να τυλίκσουμε την χιλιομασήμένη τσίχλα μας. Την αποτυπώνουμε καλά στο μυαλουδάκι μας και με το που βρίσκουμε λίγο χρόνο, γιατί πολυ δεν θέλει, την φτιάχνουμε και εισπράτουμε τα συγχαρητήρια και τον έπαινο! Διότι σας διαβεβαιώ ότι πιο νόστιμα ντόνατς δεν έχετε ξαναφάει. Και αν έχετε δεν μετράει γιατί σίγουρα θα ήταν αυτά του ΜΚ Ντόναλτς που είναι πίτα στα διογκωτικά και στα χημικά.




Πάμε στην συνταγή τώρα

Ντόνατς με γλάσσο σοκολάτας

Για 2 1/2 λαμαρίνες

1 φακελάκι ξερή μαγιά (για τις αναλογίες κοιτάξτε εδώ)
320 μλ. κούπες γάλα ζεστό
220 γρ. βούτυρο μαλακό
120 γρ. ζάχαρη
3 αυγά μέτρια
1 πρέζα αλάτι
1 φακελάκι βανίλια
περίπου 700 γρ. αλεύρι

λάδι για τηγάνισμα

Δυαλύουμε σαν πρώτο την μαγιά στο ζεστό αλλά όχι καυτό γάλα. Είπαμε, η μαγιά χαλάει σε θερμοκρασία 40 βαθμών κελσίου και άνω. Προσθετουμε. 2 κουταλιές ζάχαρη και τόσο αλευρι ώστε να γίνει ένας πηχτός χυλός. Σκεπάζουμε και την αφήνουμε κανένα δεκάλεπτο να ανέβει. Σε ένα μεγάλο μπωλ, κατα προτίμηση αυτό του μίξερ γιατί αλλιώς θα σαν βγούν τα χεράκια ρίχνουμε το βούτυρο και την ζάχαρη και τα χτυπάμε μέχρι να αφρατέψουν. προθέτουμε ένα ένα τα αυγά και το αλάτι και συνεχίζουμε το χτύπημα. προσθέτουμε την μαγιά και το αλευρι σε δόσεις. Η ζύμη θα πρέπει να είναι απαλή και να μην κολάει στα χεράκια σας. Αν κολάει λίγο δεν πειράζει. Όσο θα φουσκώνει και θα απελευθερώνεται η γλουτένη και θα αποροφάται το βούτυρο η υφή της θα καλυτερεύει. Σκεπάζετε και αφ'ηνετε να φουσκώσει μέχρι να διπλασιαστει. Αυτό μπορεί να πάρει καμιά ώρα. Για να σιγουρευτείτε ότι φούσκωσε αρκετά, υπάρχει νε αμικρό τρικ. Κόβετε ένα μικρό κομματάκι ζύμης, το πλάθετε σε μπαλάκι και το βάζετε σε ένα ποτήρι γεμάτο με νερό. Αν επιπλέει σημαίνει οτι η ζύμη έχει αποροφήσει αρκετό αέρα και είναι έτοιμη.




Σε καλα αλευρωμένη επιφάνεια, ανοίγετε την ζύμη σε φύλλο με πάχος περίπου (που ναι ο χάρακας) 1.5 εκκατοστού. Με ένα νεροπότηρο, σαν αυτά που πουλάγαν παλιά τις μερέντες. με διαμετρο 7,5 εκατοστών, κόβετε κύκλους ζύμης. Με ένα δευτερο ματζαφλάρι, που θα μπορόυσε να είναι οτίδήποτε (αυτή τη στιγμή δεν μου ρχεται τιποτα) κάνετε την χαρακτηριστική τρύπα στα ντόνατς. Η μεσαία τρύπα θα πρέπει να ειναι περιπου 2.5 εκατοστά. Εγώ αναγάστηκα να χαλάσω ένα παιχνίδι της χριστίνας και για κάνω τις τρύπες. Δεν έπαιζε έτσι και αλλιώς με αυτό. πολύ. Τοποθετείτε τα ντόνατσ στις λαμαρίνες, μαζεύετε την ζύμη που περίσσεψε και την ξανανοίγετε σε φύλλο. Συνεχίζετε μέχρι να τελειώσει η ζύμη. Σκεπάζετε τα ντόνατς με μια καθαρή πετσετα και τα αφήνετε πάλι να διπλασιαστούν. Σε μέγεθος, οχι σε αριθμό. Ντόνατς θα κάνουμε όχι κουνέλια.

Σε μια μεγάλη και βαθιά κατσαρόλα βάζουμε το λάδι και το αφήνουμε να κάψει. Εγω προτιμώ το βούτυρο καρύδας γιατί είναι άγευστο, άοσμο και αντέχει τις μεγάλες θερμοκρασίες. Επίσης έχω παρατηρήσει ότι τα γλυκά που τηγανίζω σε τέτοιου είδους βούτυρο δεν αποροφάνε πολύ λάδι. Παλια το αγόραζα σε ένα μαγαζί με βιολογικά προιόντα, πλέον το βρίσκω σε κάθε Σ/Μ. Αν δε βρίσκετε βάλτε σπορέλαιο.

Για να καταλάβετε αν το λάδι είναι έτοιμο, βυθίστε απλά ένα ξυλάκι, Αν ανεβάινουν μπουρπουλήθρες σημάνει ότι είναι έτοιμο. Χαμηλώνετε την θερμοκρασία κατα 1.5 βαθμό και ρίχνετε τα Ντόνατς 3-3 ή 4-4 . Υπόψην κατά το τηγάνισμα φουσκώνουν και άλλο. και προσοχή στην θερμοκρασία. Αν το λάδι είναι πολύ καυτό τα καούν απέξω και απο μέσα θα είναι άψητα. Τα ψήνετε μέχρι να κοκκινήσουν και με την βοήθεια ενός πιρουνιού, τα γυρίζετε και από την άλλη. Στη συνέχεια τα βγάζετε με τη τρυπητή κουτάλα και τα αφήνετε σε αποροφητικό χαρτί κρυώσουν.

Για το γλασσο τώρα. Πέρα από το ότι είναι όλα τα λεφτά, είναι και πανέυκολο.

Γλάσο σοκολάτας

130 γρ. βούτυρο
1 κουταλιά γλυκόζη
60 μλ. γάλα
200 γρ. κουβερτούρα semi-sweet (γάλακτος;)
1 φακελάκι βανίλια

Βάζετε την κουβερτούρα με το γάλα να λιώσει. Αυτό θα το κάνετε είτε σε πολύ χαμηλή φωτιά, είτε σε μπεν μαρί. Η σοκολάτα αν παραζεσταθεί, χαλάει διότι αποβάλεται το βούτυρο κακάο που περιέχει. Δεν παγώνει και γκριζάρει. Προσθέτετε την βανίλια και την γλυκόζη και ανακατέυετε καλά. Προσθέτετε και το βούτυρο και ανακατέυετε μέχρι να λιώσει και να ομογενοποιηθεί.




Βουτάτε τα ντόνατς στο γλάσσο και τα αφήνετε σε μια λαδόκολα να στεγνώσουν. Τα τσακίζετε δύο δύο!!! Και αν παρόλλα αυτά πείτε ότι έχετε φάει και καλύτερα, τότε κάνατε κάτι λάθος. Αλλιώς δεν εξηγείται!

Ανοιξιάτικη τάρτα με Σέσκουλα και κεφαλογραβιέρα


Kαλημερούδια! Και καλά....


Έχουμε Μάη και ο καιρός έξω θυμίζει Νοέμβρη! Παγωνιά, μαυρίλα και χαλάζι ισα με Maldon sea salt. Τουλάχιστον έτσι γλυτώνουμε τα μούτρα του κοντόχοντρου ανεργου γείτονα μου ο οποιος εδώ και 2 εβδομάδες τρομοκρατεί την μονάκριβη του κόρη επειδή δεν έχει μάθει ακόμα να κάνει ποδήλατο χωρίς βοηθητικές ρόδες. Που τους χάνεις που τους βρίσκεις, είναι στο πάρκο κάτω από το παράθυρο μας να κάνουν βόλτες πέρα δώθε. Ώρες ολόκληρες! Στην ερώτηση μου γιατί λύσσαξε να της το μάθει τώρα σώνει και καλά μου απάντησε ότι αυτός έμαθε με 3! Και είδαμε ποσο τον βοηθησε. Αυτός και ο Lance Armstrong!! Tέσπα.

Αφού λοιπόν δεν μπορούμε που δεν μπορούμε να πάμε πουθενά και είμαστε κλεισμένοι σπίτι παρέα με τις κουβέρτες μας και τις θερμοφόρες μας, ας φτιάξουμε κανένα φαΐ. Χτες είχα όρεξη για πίτα. Φύλλο όμως δεν είχα όρεξη να ανοίξω και δεν είχα και έτοιμο. Οποτε θα πρέπε να κάνω κάτι πιο απλό. Κάτι σε στυλ τάρτας ας πούμε. Όπερ και εγένετο! Στο ψυγείο είχα σέσκουλα τα οποια βασικά προόριζα για τον σολωμό σήμερα αλλα τα είχα ήδη από το Σάββατο και τα καημένα φαινόταν λίγο αρρωστιάρικα. Έκανα λοιπόν μια τάρτα, τύπου quiche, γεμιστή με σέσκουλα και γραβιέρα. Βασικά ήθελα να βάλω machengo αλλα το χε βάλει καταλάθος ο νίκος στην μακαρονάδα μας προχτές νομίζοντας ότι είναι παρμεζάνα. Και όταν ο Νίκος αρχίζει να βάζει παρμεζάνα ξεχνάει να σταματήσει. Στο τέλος είναι παρμεζάνα με μακαρόνια. Ακόμα και έτσι όμως η τάρτα έγινε απίθανη!! Η κεφαλογραβιέρα ταίριαξε τέλεια με τα σέσκουλα και η ζύμη έγινε υπέροχα τραγανή και νόστιμη. Πάμε λοιπόν γρήγορα γρήγορα στην συνταγή πριν αλλάξω γνώμη και την κρατήσω για τον εαυτό μου.





Ανοιξιάτικη τάρτα με Σέσκουλα και κεφαλογραβιέρα
Για μια τάρτα 28 cm

Για την ζύμη

250 gr. αλεύρι
130 gr. βούτυρο
1 αυγό
το ξύσμα από ένα μικρό λεμόνι
3 κουταλιές κρέμα γάλακτος
1/2 κουταλάκι αλάτι


Για την γέμιση


500 gr. σέσκουλα
1 μεγάλο κρεμμύδι
3 σκελίδες σκόρδο
100 gr. κεφαλογραβιέρα
200 ml κρέμα γάλακτος
3 αυγά
Μια γερή πρέζα φρεσκοτριμμένο μοσχοκάρυδο
4 κουταλιές ελαιόλαδο
αλάτι, πιπέρι





Ετοιμάζουμε πρώτα την ζύμη. Ζυμώνουμε όλα τα υλικά γρήγορα γρήγορα μαζί. Πλάθουμε την ζύμη σε μπάλα, την τυλίγουμε με μια μεμβράνη και την τοποθετούμε στο τελευταίο ράφι του ψυγείου, κάτω, για μια ώρα περίπου. Στο μεταξύ ετοιμάζουμε την γέμιση. Ψιλοκόβουμε τα κρεμμύδια κ
αθώς και το άσπρο μέρος από τα σέσκουλα και τα καβουρδίζουμε στο ελαιόλαδο για 5 λεπτά περίπου. Κόβουμε το πράσινο μέρος από τα σέσκουλα σε λωρίδες και ψιλοκόβουμε το σκόρδο. Τα προσθέτουμε και αυτά στα προηγούμενα. Καβουρδίζουμε για αλλα 3 λεπτά. Σε ένα mpol χτυπάμε τα αυγά και τα αναμειγνύουμε με το τριμμένο κασέρι, το μοσχοκάρυδο, και το αλατοπίπερο. Ανοίγουμε την ζύμη σε φύλλο και καλύπτουμε με αυτό την φόρμα την οποια έχουμε προγουμένως βουτυρώσει ελαφρά. προσθέτουμε τα σέσκουλα και περιχύνουμε με το μείγμα κρέμας και αυγών. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνος στους 200 βαθμούς για περίπου 30 λεπτά.


Τρώγεται όσο είναι ακόμα ζεστη. Ακόμα και κρύα όμως είναι πεντανόστιμη.


Καλή όρεξη!!


Tuesday, May 11, 2010

Μύδια σαγανάκι

καλημερούδια καλά μου παιδάκια! δύσκολη μέρα η χτεσινή.

Η Χριστίνα είχε το πρώτο της κονσέρτο στο ωδείο που σήμαινε ότι έπρεπε να την πάω στις 3 στην πρόβα generale, να πάω Σ/M, να γυρίσω να την ξαναπάρω, να πάω σπίτι να μαγειρέψω, να ταΐσω τον Γκούφη και την χριστίνα, να βάλω ένα πλυντήριο, να συμμαζέψω και στις 6+30 να πάμε επιτέλους στο κονσέρτο. Και όλα αυτά με 12ari τακούνι παρακαλώ! Από δω και πέρα μπορείτε να με λέτε Bradshaw. Carrie Bradshaw. Χωρίς τα πολλά μηδενικά από πίσω. και τα 1500 ζευγάρια μανολος.

Γυρίσαμε σπίτι καλές 8 και αφού έβαλα τα παιδιά για ύπνο έκατσα να κάνω ένα γλυκό γιατί σήμερα θα έχουμε επισκέψεις από τα χαράματα. Τίποτα το δύσκολο. Ένα απλό keik πορτοκαλι με σοκολάτα. Απλό και νόστιμο. Αει καλά! Το ******* στην κυριολεξία διότι το κάνα με μιση καρδια και με το μυαλό φευγάτο. Σαν να μην έφτανε που ξεχάστηκα την ώρα που ζύγιζα το αλεύρι και έβαλα δεν ξέρω και εγώ ποσο αλλα σίγουρα αρκετό ώστε να ρίξω θεμέλια για καινούργιο σπίτι μου πέσε και κάτω όταν πήγα να το βγάλω από το φούρνο με αποτέλεσμα να γίνει χίλια κομματάκια. Πρότεινα στο Νίκο να το σερβίρει με λίγο γάλα, σαν Παπάρα!

Τέσπα..το γλυκό είναι ένα άλλο κεφαλαιο που θα συζητήσουμε όταν το ξεπεράσω και πάνω από όλα όταν το πετύχω! Σήμερα σκεφτόμαστε αισιόδοξα και μιλάμε μονο για τις επιτυχίες μας.

Χτες τέλος πάντων έκανα μύδια σαγανάκι και τα συνόδεψα με τηγανητές πατατούλες. Αυτά τουλάχιστον μου πέτυχαν. Την πρώτη φορα που έφαγα μύδια ήταν πριν από 13 χρονια που γνώρισα το Νίκο. Μπλιάχ!! Τα μύδια όχι ο Νίκος. Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι.. ε! πλακα κάνω!! Για πρώτος σύζυγος είναι μια χαρά.






Τα μύδια λοιπόν γεμάτα άμμο και απαίσια. Όχι δεν τα φάγα στον πάτο της θάλασσας και ας κολυμπάω σαν γοργόνα..αυτό είναι ψέμμα.. . Δεν ξέρω να κολυμπάω. Τουλάχιστον όχι χωρίς να πατάω. Ίσως επειδή όταν ήμουν μικρή τα αδέλφια μου θέλησαν να με πνίξουν στην δεξαμενή. Θέλαν να μου μάθουν και καλά μπάνιο. Μου δείξαν λίγο πως να κουνάω τα χερια και τα πόδια, αποφάνθηκαν ότι έμαθα και με άφησαν να βουλιάξω. Μετά με ψάχναν σε τρία μετρα βάθος μαζί με τα μπακακάκια. Και μετά τους έψαχνε ο πατέρας μου να τους καρυδώσει.

Τα μύδια τα φάγα λοιπόν σε σπίτι όπου η δεν ξέραν να τα μαγειρέψουν η να τα καθαρίσουν. Η θέλαν να με ξεπαστρέψουν. Αισθάνθηκα πάντως η ίδια σαν μύδι με τόση άμμο στο στόμα. Χωρια τα σπυριά που βγαλα μετά γιατί μάλλον ήταν μολυσμένα. ίσως επειδή είχαν μαζευτεί σε θάλασσα όπου κατέληγε και ο βόθρος του διπλανού νοσοκομείου. Πίτα στο σκατό λοιπόν τα μύδια.

Την δεύτερη φορα τα ξαναφαγα από ντροπή από τα χεράκια της Θείας Ελένης στην Αλεξανδρούπολη. Σαν νέα νύφη δεν μπορούσα να πω όχι. Φρόντισα πριν να μάθω αν είναι κοντά το νοσοκομείο. Ακόμα και έτσι όμως ήταν πεντανόστιμα! Από τότε έρχονται συχνά πυκνά στο τραπέζι μας. Συνήθως τα αγοράζω κατεψυγμένα και μονο με το μισό κέλυφος. Εσείς όμως σε περίπτωση που τα αγοράσετε φρέσκα θα πρέπει να προσέξετε μερικά πράγματα.

Καταρχήν θα πρέπει να τα βάλετε σε μια λεκάνη με μπόλικο νερό για να φύγει η άμμος. Βάλτε και μερικές κουταλιές αλάτι μέσα. Καλά είναι να τα αχνίσετε πρώτα ώστε να ξεχωρίσετε τα καλά από τα πεθαμένα. Αυτά που θα ανοίξουν κατά το άχνισμα είναι εντάξει. Αυτά που θα παραμείνουν κλειστά τα σταυρώνεται και τα κάνετε μνημόσυνο. Αυτά όσον αφορά τα κανονικά μύδια διότι τα στρείδια τρώγονται ως γνωστόν ωμά με λίγο λεμόνι. Εκεί θα πρέπει κατά την αγορά να προσέξετε το στρείδι μαζί με το κέλυφος να είναι βαρύ και το κρέας τους να είναι σφιχτό και καλυμμένο από ένα διαφανες υγρό το οποιο φυσικά δεν θα πρέπει σε καμια περίπτωση να βρωμάει. Μην τρέχουμε στα νοσοκομεία στα καλά του καθουμένου. Τέλος, τα χτένια είναι τα πιο ευαίσθητα από όλα και θα πρέπει να καταψυχθούν άμεσος. και φυσικά μην ξεχάσετε να ρωτήσετε τον ιχθυοπώλη σας αν είναι φρέσκα η ξεπαγωμένα ώστε να ξέρετε ποσο χρόνο έχετε στην διάθεση σας να τα ετοιμάσετε. Επίσης καλο είναι να αγοράζετε μύδια κατά τους χειμερινούς μήνες. Ως γνωστόν τρέφονται από Πλαγκτόν το οποιο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες πολλαπλασιάζεται και αν είναι και η θάλασσα λίγο βρώμικη τότε την βάψατε!

Η πεθερά μου συνηθίζει να τα σερβίρει αχνιστά μονο με λεμόνι η τα κάνει μυδοπιτακια. Αν και αυτές οι εκδοχές μου αρέσουν πολύ, η αγαπημένη μου παραμένει με σάλτσα δηλαδή σε σαγανάκι.

Πάμε στην συνταγή γιατί μεσημέριασε.



Μύδια σαγανάκι

1 κιλό μύδια
2 κονσέρβες ντοματάκια
2 κουταλιές τοματοπελτέ
1 μεγάλο κρεμμύδι σε ροδέλες
1 κόκκινη πιπεριά σε ζυλιέν
1 πράσινη πιπεριά σε ζυλιέν
1 κίτρινη πιπεριά σε ζυλιέν
3 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμεν
1 κουταλάκι ζάχαρη
αλάτι, πιπέρι
1 φλιτζανάκι ελαιόλαδο
1 κουταλια βούτυρο

προαιρετικά 1 φλιτζανάκι κρασί κόκκινο η άσπρο , ξηρό

Καταρχήν θα πρέπει σαν πρώτο να βράσετε την σάλτσα. Η καλή η σάλτσα θέλει βράσιμο παραπάνω από 15-20 που χρειάζονται τα μύδια. Οπότε βάζουμε τα ντοματάκια και τον τοματοπελτέ σε ένα κατσαρολάκι, αλατίζουμε, ρίχνουμε και λίγη ζαχαρίτσα και βράζουμε σε χαμηλή φωτιά για κανένα μισάωρο. Στην συνεχεια καίμε το λάδι με το βούτυρο σε ένα τηγάνι μεγάλο και καβουρδίζουμε αρχικά τα κρεμμύδια και στην συνεχεια προσθέτουμε το ψιλοκομμένο σκόρδο και τις πιπεριές. Προσθέτουμε τα μύδια και ανακατεύουμε μερικές φορες. Σε αυτό το σημείο μπορείτε να τα σβήσετε με το κρασί αν θέλετε. Εγώ δεν το κάνω γιατί βρίσκω ότι και χωρίς αυτό είναι πεντανόστιμα. Πρόσθετε την σάλτσα, καπακώνετε και σιγοβράζετε για 15-20 λεπτά. Μετά το τέλος του βρασμού, προσθέτετε τον ψιλοκομμένο μαϊντανό η κόλιανδρο τον οποιο ομολογουμένως προτιμώ, πασπαλίζετε με την τριμμένη φέτα, αλατοπιπερώνετε ξανά, ανακατεύετε μια δυο φορες και σερβίρετε. Μπορεί να σερβιριστεί με ψωμί ως μεζές, να συνοδέψει πατάτες τηγανητές , ρυζάκι η μακαρόνια.

Μια υπεροχη συνταγή για σαγανάκι από μια βουνίσια!

καλή όρεξη

Monday, May 10, 2010

Crumble με φρούτα του δασους

Καλημερούδια και χρονια πολλά, έστω και καθυστερημένα, στις μανούλες.

Είχα ένα δύσκολο Σαββατοκύριακο και σήμερα το πρωί έπαιζα με τις σκέψεις να κάτσω στο κρεβατάκι μου και να λιώσω στον ύπνο. Η ελληνική φλέβα μέσα μου μου λεγε " βρε ******** τους όλους και κάτσε εδώ κοιμήσου λίγο να ξεκουραστείς και εσύ σαν άνθρωπος, ενώ η γερμανική με πρόσταζε να σηκωθώ, να βγω πρώτα για τρέξιμο, να φάω γιαούρτι με δημητριακά, να φορέσω ότι πιο άσχημο υπάρχει στην γκαρνταρόμπα μου και να έρθω. τελικά επικράτησε μια μείξη αυτών των δυο και να μαι, να πίνω το καφεδάκι μου στο γραφείο, τρώγοντας donuts με σοκολάτα και σερφάροντας στο διαδίκτυο! Εντωμεταξύ έχουμε την μικρή Πάλι (!!!!!) άρρωστη... Αυτό το παιδί από τότε που γεννήθηκε είναι συνεχώς άρρωστο. Η χριστίνα ότι αρρώστια βρει στον παιδικό την κουβαλάει σπίτι. φυσικά αυτή έχει ήδη δημιουργήσει ισχυρό ανοσοποιητικό αλλα το μικρό είναι ακόμα αρρωστιάρικο και μυξιάρικο το έρμο. Και φυσικά δεν μας αφήνει να κλείσουμε μάτι. έχει βγάλει και 4 δόντια στο μεταξύ αλλα είναι τόσο τεραστια και με τέτοια κενά μεταξύ τους που σκεφτόμαστε να μην την βαπτίσουμε Εμμέλεια αλλά Γκούφη! Και φυσικά όλα αυτά ισχυροποιούν την απόφαση του Νίκου να μην κάνουμε τρίτο και τέταρτο παιδί που ήθελα εγώ η κουνέλα εκτος και αν θέλω να μεγαλώσουν ορφανά. κάτι τέτοιες στιγμές αναρωτιέμαι πως τα κατάφερε η μάνα μου με 7.

Και επειδή εμείς και τις χαρες και στις στεναχώριες μας θέλουμε να τις μοιραζόμαστε κάλεσα το Σάββατο μερικές φίλες για φαγητό. πέρα από μακαρονάδες, χαλούμια ktlp έκανα και ένα υπέροχο Crumble με φρούτα του δασους. Έγινε απλά υπέροχο! Εντωμεταξύ το έκανα από την παρασκευή για να διαπιστώσω ότι την επομενη μέρα ήταν ακόμα πιο νόστιμο.

Πάμε λοιπόν γρήγορα γρήγορα στην συνταγή όσο είμαι ακόμα μονη μου...



Crumble με φρούτα του δασους

140 gr. ζάχαρη κατά προτίμηση μαύρη
140 gr. βούτυρο
1 φακελάκι βανίλια
2 κρόκους
250 gr. αλεύρι
75 gr. αμύγδαλο τριμμένο
2/3 κουταλιού μπέικην
500 gr. φρούτα του δασους

Λίγο βούτυρο για το άλειμμα της φόρμας
λίγη μαύρη ζάχαρη για το πασπάλισμα



προθερμαίνετε το φούρνο στους 180 βαθμούς και βουτυρώνετε μια φόρμα. Εγώ χρησιμοποίησα ένα πυρέξ (ένα λεπτό να βρω το χάρακα)35x20 περίπου. Πασπαλίζετε με λίγη ζάχαρη και προσθέτετε τα φρούτα του δασους. Για την ζύμη ανακατεύετε όλα τα υλικά μαζί εκτος από το αλεύρι, το τριμμένο αμύγδαλο και το μπέικην.



Αναμειγνύετε τα τρία τελευταία υλικά καλά και τα προσθέτετε στο προηγούμενο μείγμα. Με τα χεράκια σας τρίβετε την ζύμη πάνω από τα μούρα. Ψήνετε για περίπου 30 λεπτά. Αφήνετε να κρυώσει και τσακίζετε!! Είναι χωρίς υπερβολή η καλύτερη Crumble που έχετε φάει ποτε σας! Το αποτέλεσμα θα είναι την επομενη ημερα καλύτερο διότι το ζουμί θα έχει πήξει και δεν θα θυμίζει σούπα όπως την ημερα που θα το ψήσετε. Διατηρείται στο ψυγείο.




Καλή σας όρεξη!
Related Posts with Thumbnails